Hotel Pardon

Jan spreekt met ouders van kinderen die werden gedood door Anders Breivik of een jonge schutter op een Canadese school, met knappe weduwen van 9/11-slachtoffers, met overlevenden van de Rwandese genocide, met Joodse en Palestijnse ouders die sinds de dood van hun kinderen samen ijveren voor een geweldloze oplossing van het conflict. Hij speurt in alle windstreken bij koffie en wodka, bij boterhammen en kerstkalkoen naar de bron van waaruit zij voortleven. Hij luistert naar hun verhalen, het worstelen met het leed, en het inzicht dat niet 'oog om oog, tand om tand', maar wel verzoening bevrijdend werkt.

'Vergeven is misschien het grootste geschenk dat ik mezelf gegund heb. Geestelijk ben ik toleranter en zachter geworden. En wat ik al zei, fysiek verdwenen mijn kwalen. Duw me niet in de slachtofferrol. Uiteindelijk gaat het niet om wat je meemaakt, maar om hoe je ermee omgaat. Ik heb het wonder van vergeving mogen ervaren. Alleen daarom al is mijn leven de moeite waard geweest.' - Hank Heijn-Engel, weduwe van de vermoorde Gerrit Jan Heijn.